Feel good

Ik was het even zat. De ongenuanceerde reacties op het Sinterklaasfeest, of moet ik zeggen de pietendiscussie. Zowel voor- als tegenstanders bestoken me al maanden op Facebook met woorden waar de honden geen brood van lusten en waar ik eerlijk gezegd een beetje misselijk van word. Je durft eigenlijk niet eens te zeggen of je voor of tegen bent, want je wordt hoe dan ook afgebrand. Daarnaast de reacties op het kiezen van Donald Trump met zijn rare uitspraken en bizarre ideeën. De beelden van totale destructie in Syrië.

Depressief van het weer

En het weer, dat was ik ook zat. Donker, regen, koud en geen vitamine D te bekennen. Feel good moest ik hebben in een wereld waarin het goede voelen nogal ver weg leek. De telefoon uit, de computer op de off stand en dan maar zelf zorgen voor feel good hielp niet. De beelden, de agressie, de onredelijke beweringen sidderden allemaal na en leken niet uit mijn systeem te slaan. Films helpen me altijd wel.

Kookprogramma's

Of kookprogramma’s. Naast honger krijg ik daar ook altijd een goed gevoel van. Nigella vind ik overdreven, maar Wie is de chef is altijd vermakelijk. Maar deze hobbykoks waren in geen velden of wegen te bekennen. Anthony Bourdain wel. Een man met op z’n zachtst gezegd een turbulent leven. In zijn series drinkt hij als een tempelier en slaat hij echt bergen voedsel achterover. Maar het is in ieder geval basaal en een soort van feel good zou je zeggen.

Toestanden in Keulen met de jaarwisseling

Maar deze keer niet. Anthony zat namelijk in Keulen. Het Keulen waar vorig jaar met de jaarwisseling allerlei vluchtelingen of Noord-Afrikanen die er al langer woonden voor enorm veel problemen zorgden. Die allemaal een soort van Trump speelden en de dames werkelijk daar grepen waar Trump zei het te willen doen. Weg feelgood gevoel. Waar zoek je het gevoel dan wel? In je eigen keuken door zelf bergen voedsel weg te zetten.

Filmfestival in Leeuwarden

En door naar een alternatieve film te gaan op het filmfestival in Leeuwarden. Daar waar imperfectie gewoon breed uit gemeten wordt. Waar vrouwen rare borsten hebben, waar dikke dijen met een fruitschaal aan sinaasappelhuid geen probleem zijn en waar hard werken in beeld wordt gebracht als hard werken tot er een burn out op volgt. Als het echte leven zeg maar. En dat maakte me dan toch wel een beetje vrolijk.