Ik doe het ook nooit goed. Ik stampvoet door de kamer en ik stampvoet niet eens omdat mijn man vindt dat ik het niet goed doe. Het is mijn werk. Gek word ik ervan en het zorgt voor slapeloze nachten.
Er staat ook niks in de krant
De eerste opmerking die wij - van het journaille krijgen - is altijd dat er niets in de krant staat. Natuurlijk staat er wel wat in de krant, maar dat is dan altijd net niet datgene wat iemand wil lezen of het is te kort of het is te lang. Of het gaat over stront zoals sommigen ons soms fijntjes laten weten. Of dat een sportverslag wel belangrijker zal zijn dan wat zij belangrijk vinden. Bovendien is het moeilijk uit te leggen dat je maar een bepaald aantal pagina’s tot je beschikking hebt. De opmerking, dan doe je er toch nog 1 pagina bij begrijp ik wel, maar zo werkt het helaas niet. Een krant moet met 4 pagina’s tegelijk omhoog. Heb je dan maar artikelen voor 1 pagina, dan zou je 3 blanco pagina’s hebben. Ook niet ideaal.
Schrijven over het AZC
Het is niet gemakkelijk om iedereen te vriend te houden als je een website en of krant bestiert. In Balk hebben wij bovendien net een nieuw AZC. Als je het hebt over dat je nooit iets goed kunt doen dan is het wel over zo’n controversieel onderwerp. In de ogen van velen ben je te veel op de hand van de asielzoekers en te weinig kritisch. In de ogen van een groep anderen die ook met veel zijn ben je te kritisch op de asielzoekers. Dat je zo neutraal mogelijk probeert te zijn gaat er bij geen van beide in.
Kranten steeds dunner
Dat kranten ook dunner worden omdat mensen steeds minder adverteren, maar de kosten voor redactie, fotografie, acquisiteur, pers, papier, bezorgers en ga zo maar door wel betaald moeten worden is ook lastig uit te leggen. Na een lastig telefoontje vanochtend, heb ik vandaag zo’n dag waarop ik het gevoel heb dat ik het nooit goed kan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten