Blanken met rastahaar

Eigenlijk had ik in deze column willen hebben over blanken met rasta haar en Afrikaanse jurken aan. Omdat we dit weekend een Afrikaans festival bezochten, we daar wel heel veel van tegenkwamen en het niet altijd een succes vonden.

Maar hoe grappig dat ook was, ik heb net een artikel over iets anders geschreven dat mijn gemoedstoestand aardig heeft veranderd. Afgelopen week brachten we een indrukwekkend bezoek aan een gebeurtenis waar veel Joodse mensen bij aanwezig waren. Aanleiding was de onthulling van de plek waar vroeger hun synagoge stond.

Joden: nog steeds bang

Vooraf aan dit evenement was ons op het hart gedrukt vooral niets te publiceren van dit heuglijke feit. Dat vond ik raar, maar al snel besefte ik uit de reactie van de organisatie dat Joden nog steeds bang zijn dat ze dan kunnen rekenen op een afstraffing. Zoveel jaar later en in een plaatsje zo klein als mijn teennagel. Toen bedacht ik me dat we nu wel zo heel bang zijn voor IS (ik wel tenminste) maar dat het voor die mensen duizend maar erger is geweest.

Gaskamers

Wij zijn bang voor iets dat waarschijnlijk niet komen gaat, zij wisten (of niet) wat hen boven het hoofd hing. Tussen de 5 en 6 miljoen van hen vonden een verschrikkelijke dood in een gaskamer of door andere omstandigheden. Dat is een derde van ons hele land. Terwijl ik zocht naar die feiten omdat ik nog altijd niet kan bevatten dat het zoveel mensen zijn geweest, stuitte ik op geschriften die overigens die hele Holocaust nog steeds ontkennen. Die gewoon zeggen dat het niet waar is, of dat ‘het er maar’ 1,5 miljoen zijn geweest. Die quasi Afrikaanse witten in hun bizarre outfits mogen dan wat vreemd aandoen, ze vormden met elkaar wel een lieflijke gemeenschap die peace, love and understanding predikten. Geef mij dan maar een witte met vals rastahaar en een onooglijk jurkje aan.