Dromen

Dit weekend was ik op een markt waar ik de Lemster Britt en haar partner Mark tegenkwam. Britt en Mark hebben een droom. Een droom die zij momenteel aan het verwezenlijken zijn. Ze laten namelijk alles hier achter en gaan een heel nieuw bestaan opbouwen in Frankrijk. Als biologisch boer. Omdat de regels hier daar geen ruimte voor bieden. Omdat het ondernemersklimaat hier daar niet geschikt voor is en omdat Frankrijk hen dat wel biedt.

Crowdfunding

Ze werken zich het schompes momenteel om geld bijeen te schrapen dat nodig is om die droom in vervulling te laten gaan. Iedereen kan hen een bedrag geven in de vorm van crowdfunding, maar ze doen ook allerlei klussen voor mensen tegen een vergoeding. Geweldig initiatief, maar wat er vooral zo geweldig aan is, is dat ze hun droom uit laten gaan komen.

Niet wachten tot een droom vanzelf uitkomt

Dat ze niet wachten tot die droom vanzelf wel eens werkelijkheid wordt. Of het bij dromen blijft. Hoe vaak hebben we niet dromen en denken we dat we ze later wel eens uit zullen laten komen. Of vinden we dat het maar gewoon dromen moeten blijven, omdat we denken dat het niet mogelijk is. En hoeveel kostbare tijd verspillen we daarmee? Soms is het einde zomaar daar en zijn al die mooie ideeën van reizen, van leuke hobby’s of gewoon van maar 4 dagen in de week werken alleen iets wat we meenemen ons graf in. Is dat niet verrekte zonde? Zouden we niet allemaal onze dromen uit moeten proberen te laten komen? Ik probeerde het al, maar ga het nog harder proberen.