woensdag 9 december 2015

Nieuwsbrief opzeggen

Het moet gezegd, ik houd wel van een gokje. Zet mij in een casino en ik ben er niet meer weg te slaan. Zet me in een winkel waar ze krasloten verkopen en ik ben verkocht. Win ik iets, dan zet ik het direct weer om in een nieuwe voorraad. In de hoop natuurlijk om als multimiljonair te eindigen. Om die reden krijg ik de hele week dan ook mails van elke denkbeeldige loterij. De lotto, de Staatsloterij, de postcodeloterij. Ik heb aan allemaal wel eens meegedaan. Ik zeg ze ook net zo hard weer op trouwens, want echt iets winnen doe ik natuurlijk nooit. 

Grote prijs

Slechts eens heb ik een grote prijs gewonnen. Het leuke was ook nog eens dat ik toen een staatslot had gekregen van mijn broertje. Vol ongeloof zat ik naar de trekking te kijken. 500 euro was het geloof ik, toen de euro net was ingevoerd. Een geweldig groot bedrag. Ik heb er toen ene heel decadent pak van gekocht weet ik nog wel.

Mails


Maar nu word ik dus overspoeld met mails en aangezien ik op het punt sta te vertrekken naar het buitenland, wil ik van al die troep af. Dus ik meld me bij iedereen af voor wat zij een nieuwsbrief noemen. De staatsloterij kwam vandaag ook weer binnen. Afmelden staat er. Daar druk ik op. Moet ik eerst weer inloggen. Met inlognaam en wachtwoord. Wat ik natuurlijk vergeten ben. Eerst dat opvragen. Veranderen. Dan weer opnieuw in het systeem. Nergens te vinden waar je je moet afmelden. Ik word langzaam kwaad. Wat een onzin is dit. Ik stuur een mail dat ik me wil afmelden, maar dat dit nergens te vinden is. Toevallig weet ik dat de staatsloterij van de staat is (net als de casino’s ja ja) en ik denk fijn dat ze overal regels voor opleggen maar het ze zelf niet volgen. Ik krijg een mail terug. Dat ze binnen 4 weken zullen reageren. Nou vraag ik je. 

maandag 7 december 2015

Dure containers

Ik kijk met een scheel oog naar mijn container. De vuilniszak in mijn hand kan er volgens mij nog maar amper bij. De container lijkt wel redelijk groot, maar dat komt meer door de zaken die er allemaal aanhangen aan de buitenkant volgens mij. En natuurlijk heeft de gemeente ons er wel op gewezen dat we voor een grote en voor een klein exemplaar konden kiezen. Ik vroeg toen nog wat het verschil was, maar een heel duidelijk antwoord heb ik nooit gekregen. Enfin,  daar sta ik dan met een volle plastic zak. Ik prop hem er maar in, maar heel gemakkelijk gaat het niet. 

In welke bak moet nu wat?


Als ik het exemplaar aan de weg zet, zie ik de zwarte bakken (ook heel onlogisch om de kleur te veranderen. Elke keer sta ik weer te kijken welke ik nu moet hebben) half openstaan. Die mensen kunnen hun spullen er dus blijkbaar ook niet in kwijt. Een dag later spreek ik met iemand die met een gezin echt niet genoeg heeft aan de ruimte in de bak. Ja,  kunt je troep dan natuurlijk in de bosjes deponeren (nee, dat beveel ik niet aan), maar gelukkig belde zij gewoon fatsoenlijk de gemeente.

Even aftikken


 Dat de bak toch te klein was, dat ze zich dat niet gerealiseerd had aan de hand van een brief alleen en dat ze graag toch weer de grotere bak wilde. Nou dat kon. Of ze maar even 40 euro extra wilde aftikken. Dan kwamen ze hem wel een keertje brengen. Ik zat even snel te rekenen. Als 100 mensen die bak willen verwisselen (en dat zijn er vast meer) brengt dat mooi 4000 euro in het laadje. Persoonlijk lijkt met dat wat een al te hoog bedrag. Ik houd hem dus nog maar even, die te kleine bak. Ik prop wel wat harder.>


Lekker winkelen zonder zorgen - Gratis verzending en retour