dinsdag 28 april 2015

Modou in de tuin


zondag 26 april 2015

Hello Goodbye spot ons; Ik krijg het gevoel dat ik lelijk en oud ben






Helaas moesten lief en ik afgelopen vrijdag alweer afscheid van elkaar nemen. Na 3 maanden bijna 24 uur per dag samen zijn, ging zijn reis weer naar zijn thuisland. Niet dat we dat wilden, maar daarin heb je geen keuze. Je moet.  We waren er al weken misselijk van, maar vrijdag deden we maar net alsof het elk moment nog kon veranderen. Ik zinspeelde op een overboekt vliegtuig, hij zei steeds alleen maar: ´Niet huilen, niet huilen.´ 

Cameraploeg voor onze neus


En toen kwam daar toch dat definitieve moment waar we zo tegenop hadden gezien. We zoenden, hielden elkaar krampachtig vast alsof we elkaar daardoor niet hoefden los te laten en we vertelden elkaar keer op keer dat we van elkaar hielden. En toen werden we aangesproken. Een tv mevrouw van Hello Goodbye. Wie er weggaat. Hoe we elkaar hebben ontmoet. Hoe het nu verder moet. We vertelden dat. En toen kwamen de camera´s. En hoe we nu verder gaan.  Want ons verhaal is speciaal blijkbaar. Voor anderen denken wij.  Een speciaal verhaal voor anderen misschien, maar onze waarheid. 

Leeftijdsverschil


Maar we zien in de ogen van anderen ook dat ze zich afvragen hoe het met ons zit. Dus zijn we mensen vaak voor; ja er is een groot leeftijdsverschil. Maar dat is voor ons geen probleem. Joris Linssen keek ons echter aan en zei toen:´Had je ooit gedacht dat je na je ziekte (want die komt altijd ter sprake) nog zo´n mooie en jonge man zou hebben?´ Hij vroeg niet wat ons bindt, hij vroeg niet of we leuk kunnen praten, of we dezelfde waarden en normen hebben, of we veel lachen. Nee. Hij vroeg alleen naar dat geweldig mooie uiterlijk en de leeftijd van wat inmiddels door een religieuze verbintenis mijn man is. En daarmee gaat meneer Linssen voorbij aan heel veel dingen en blijkt maar weer dat hij het niet helemaal begrijpt. En wat hij daarmee ook zei was eigenlijk dat ik een lelijke, oude trol ben.

Hello Goodbye

Bedankt meneer Linssen (die er overigens zonder make-up ook niet heel patent uitziet). Toen ik het echter aan Modou  vertelde  zei hij:´Voor mij ben je de allermooiste.´ En daar gaat het om en niet om de kijkcijfers, meneer Linssen. Tenminste niet in ons leven en niet na wat wij allemaal hebben meegemaakt.  




Moederdag 2015

maandag 6 april 2015

Een nieuwe container

Er ligt een brief van de gemeente op de mat. We krijgen nieuwe afvalcontainers. Alweer. Want ik kan me nog goed herinneren dat we deze kregen. Of dat ze werden verbouwd. Maar nu moeten er dus weer nieuwe komen. Waarom dat is, is me totaal onduidelijk.

Formaat afvalcontainer


Wel staat in de brief dat het formaat van de afvalbak gaat veranderen. Nu zijn er blijkbaar van 140 en 240 liter. Ik heb geen idee welke ik nu heb, dat staat dan weer niet in de brief. Erg onduidelijk. Wel dat ik moet gaan kiezen. De restafvalcontainer kan 180 of 240 liter zijn. Ik mag kiezen. Maar hoe kan ik kiezen als ik niet eens weet hoe groot dit ding is? En hoe groot eentje van 180 liter is?

Prijs

Daar komt nog bij dat het een keuze is zonder dat je de nodige consequenties kent. Je mag kiezen uit twee, maar je weet niet wat je er voor moet betalen. Er wordt vanuit gegaan dat een container van 180 liter voldoende is. Maar wie een grotere wil, moet dat aangeven. Kom je er later achter dat die grote jongen toch nodig is, dan moet je daar ook weer extra voor betalen. En wat de prijs wordt voor die 240 liter kliko? Dat weet niemand. De raad moet daar nog over beslissen en de ‘verwachting’ is dat dat tarief voor die grote bak 50 euro hoger is dan de kleine afvalbak. Maar een verwachting valt in onze gemeente ook nog wel eens veel hoger uit. Misschien moet de gemeente maar even een plaatje bijvoegen of een toonzaal inrichten met de bakken.