Al een paar weken gaat het gerucht dat Johannes de Vries,
ons alom gewaardeerde raadslid niet een natuurlijke dood zou zijn gestorven. Er
wordt zelfs gezegd dat zijn lichaam weer zou zijn opgegraven. En dat praatje
gaat niet alleen hier, het is zelfs doorgedrongen tot provinciale kranten.
Verdriet
Toen
ik zijn begrafenis bezocht, leek het in de verste verte niet op dat er iets
raars was gebeurd. Het was gewoon een normale begrafenis . Met een lach en een
traan. Met mensen die om hem gaven. Met mensen die lang voor hem gezorgd
hadden, met familie en vrienden en andere raadsleden. En met mooie
herinneringen en woorden aan hem.
Nagedachtenis bezoedeld
Nu lijkt zijn nagedachtenis te worden
bezoedeld. Want wie bedenkt er nu dat iemand wordt opgegraven als dat helemaal
niet het geval is? En ja, ik heb daar
onderzoek naar gedaan. De politie weet helemaal van niets. De gemeente, die
toestemming moet geven voor zo’n opgraving weet ook helemaal van niets.
Respectvolle nagedachtenis
En
zomaar met je schop naar het kerkhof stappen, om iemands lichaam daar te
verwijderen, nee dat kan dus niet. Rare praatjes over vergiftigingen doen
opeens de ronde. Vergiftigde praatjes die er niet zouden moeten zijn. Johannes was gewoon een man op leeftijd wiens
gezondheid achteruit ging. De laatste paar keren groette hij me niet meer,
waarschijnlijk gewoon omdat hij me niet meer zag. Of omdat hij zoveel moeite
had met zijn dagelijkse bezigheden. Hij was moe. Hij was oud. Dus laat hem en
zijn naasten rusten. In vrede. En in respectvolle nagedachtenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten