Met gekromde tenen luisterde ik vorige week naar de uitzending van de gemeenteraadsvergadering. Op het programma alweer het zwembad. De toon was nu echter anders dan voorheen: opeens leken de andere politieke partijen ook wakker geschud. Iedereen maakte zich zorgen zeiden ze. Drie weken daarvoor maakte nog niemand zich zorgen. En werd Rinze Visser bijna uitgekotst.
Zwembad Lemmer
Maar nu, kwam iedereen er achter, oh het leeft onder de bevolking. Niemand weet goed waar die 3 ton elk jaar naartoe gaat en mensen vinden het vreemd dat hun zwemkaartje of lesgeld van reddingsbrigade of waterpoloclub opeens met honderd procent omhoog gaat. De wethouder maakt zich er in moeilijke woorden mee af en kan niets inhoudelijks zeggen over de gesprekken die gaan de zijn met de bouwer van het geheel.
Rinze Visser
En of het nu wel of niet om een subsidie gaat kan ze nog steeds niet zeggen. Of wil ze niet zeggen. Het is aan het doorzettingsvermogen van Visser te danken dat het punt überhaupt hoog op de politieke agenda is komen te staan. Want dat had het college klaarblijkelijk liever niet gehad. Lekker wegmoffelen.
Niet mogen inspreken raadsvergadering De Friese Meren
Zelfs de mensen die opeens heel diep in de buidel moeten tasten, mochten van B&W niet inspreken. Een brief schrijven, dat mochten ze. Dat de hele publieke tribune vol zat, werd afgedaan met wat zalvende woorden. Visser werd de vorige keer volledig afgeserveerd. Dat kon nu niet. Daarom deden ze het bij het volgende agendapunt. Het lijkt op pesterijen zoals we die kennen van scholen. Als je iemand maar lang genoeg treitert en tegenwerkt, zal hij wel een keer zijn bek houden. Zodat het college en de collegepartijen (lang leve de dualiteit) heerlijk hun gang kunnen gaan. Lang leve de democratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten