Mantelzorg, hoe houd je het vol?

Mantelzorg, hoe red u het? Door die zin van een gemeente was ik getriggerd. Want ik weet als geen ander hoe zwaar het leven van een mantelzorger is. Niet omdat degenen die deze zorg nodig hebben zulke nare mensen zijn. Maar omdat het gewoon heel zwaar is om allerlei taken met elkaar te combineren. Iemand met een vaste baan van 9 tot 5 kan heel moeilijk even tussen door naar huis om thee te zetten voor iemand die daar ziek ligt te zijn.



Toch buigen veel mensen zich in de meest rare bochten om dat dan toch te doen. Want is een naaste van je ziek, of zelfs stervende, dan wil je dat meestal wel. En dat is dat van die thee ook nog eens een understatement. Want een kopje thee is zo gezet. Ziekenhuisbezoeken, het verzorgen van iemand die daar heel ziek ligt te zijn, het zorgen voor materiaal en medicijnen, voor voedsel en drinken, maar vooral voor geestelijke ondersteuning, dat alles samen maakt het zwaar. En daar gaat allemaal veel tijd in zitten.

En dat niet alleen: ook geestelijk is het best ingewikkeld om iemand bij te staan in zo’n fase van het leven. Want wie mantelzorger is, heeft meestal ook een intieme band met degenen waar hij of zij die mantel der liefde neerlegt. En dat betekent dat je moe bent. Dat je opgevreten wordt soms door nare gedachten. Over dat iemand zo ziek is. Of dat je weet dat iemand gaat sterven. Dat dit eigenlijk niet te combineren is, maar de overheid dat wel van ons verlangt, is naar mijn idee van de zotte.



Want werk en echt intensieve mantelzorg gaan echt niet samen. Toen ik las dat mantelzorgers er soms wel 30 procent in inkomen op achteruit gaan, vond ik dat niet vreemd. Er moet van alles gebeuren dat niet in kantooruren kan gebeuren. En een zelfstandige geeft liever opdrachten weg, dan dat hij of zij de persoon in kwestie alleen laat. Dus ja, mantelzorger zijn is zwaar. En de regering doet er niets aan om dat te verbeteren. Sterker nog, ze denkt dat het leven van een mantelzorger zo eenvoudig is, dat ze allerlei regelingen opheft die er voor kunnen zorgen dat een mantelzorger ook nog eens een uurtje kan sporten of ergens met iemand een kopje koffie kan gaan drinken. Dat is namelijk broodnodig als je in zo’n circuit zit. Je moet je namelijk weer opladen om dat zware werk keer op keer te doen, soms jaar na jaar. Dat je dan gewoon je inkomen kunt houden en van dat geld je broodnodige zaken kunt betalen, het lijkt niet echt door te dringen. Op deze manier kweken we allemaal mensen die op den duur de last niet meer kunnen dragen en daardoor zelf een mantelzorger nodig hebben.