Alleen het woord Ebola geeft je al de kriebels. Op de een of andere manier heeft het een rare ondertoon. Dat heb je soms met woorden. Mijn collega zei het vanochtend nog: die krant van je heeft een code die een beetje terroristisch aan doet. PKF. Het klinkt inderdaad als een louche groepering die dood en verderf zaait. Maar dat terzijde.
Hocus Pocus
Ebola dus. De ziekte waart rond in West-Afrika waar al helemaal niemand wat te makken heeft. En waar hulp vaak ver te zoeken is. En waar het geloof in hocus pocus ook nog eens groot is. En dat maakt het allemaal erg ingewikkeld. Zeker als je geliefden zich daar bevinden. En zaterdag bleek de angst voor nabijheid opeens bewaarheid. In Senegal was een besmette student uit Guinea naar binnen geslipt. Wetende dat hij in contact was geweest met mensen die aan de dodelijke ziekte leden. Achterlijk, jawel. En ongetwijfeld heeft hij contact gehad met mensen in Senegal. Maar mijn mensen zaten net ook in dat land.
Als de donder daar weg
Na een soort van crisis interventie besloten we: Als de donder daar weg gaan. Niet omdat zij ook risico’s willen nemen, maar juist om die risico’s te voorkomen. Want ja, er zijn in die landen ook mensen die door de ziekte de deur niet meer uitkomen. Die geen enkel risico nemen en er voor zorgen dat ze amper in contact met wie dan ook maar treden. Dus volgde er een trip van een volle nacht en een halve dag in een gammele bus. Mijn dierbaren hulden zich in lagen kleding om elke fysieke aanraking met anderen te voorkomen.
WHO
Echter er moesten nog wat zaken worden afgewikkeld. Op de site van de ambassade van Nederland overigens geen woord over de ziekte. Zelfs de Wereld Gezondheids Organisatie vond het niet nodig om het op haar website te vermelden. Een doorverwijzing naar het reisadvies leverde ook niets op. Telefonisch contact ging net zo moeilijk. Druk 3 als u in het Nederlands iemand wilt spreken zei het apparaat. Toen ik op die 3 had gedrukt, kreeg ik gewoon iemand aan de lijn die stug Frans sprak. Nee, nee Nederlands spreken deden ze niet.
Niks om je druk over te maken
Toen ik de situatie uitlegde, zei de man aan de andere kant: Wel nee, niks om je druk over te maken. Er is helemaal geen Ebola in Senegal.’ Toen ik zei dat dit er wel degelijk was zei hij dat het maar om een enkel geval ging. Iedereen kon gerust lekker van land naar land trekken. Ik zei dat de grenzen met Guinea toch wel dicht waren. Ja, ja, maar dat maakte niet uit zei hij. Het was absoluut veilig. En daar gaat dus alles volgens mij mank. Als de overheid het belang al niet eens inziet van rigoureuze maatregelen, hoe moet de plaatselijke bevolking dat dan wel doen. Mijn geliefden zitten in ieder geval nu ergens waar de ziekte nog niet de kop heeft opgestoken. Maar dat zal ongetwijfeld ook gaan veranderen met zo’n houding. En dat deugt van geen kant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten