Vierduizend euro onkostenvergoeding per maand: in de fik die stempas

Er ligt een stempas op mijn bureau. Hij kijkt me beschuldigend aan. Want ik weet voor het eerst van mijn leven niet of ik wel wil stemmen deze keer. Niet alleen heb ik het idee dat dit Europa ons nog veel meer in de afgrond heeft gedonderd, een krantenartikel naast die stempas wekt mijn woede op. Elke keer opnieuw als ik het lees, denk ik dat het niet waar kan zijn.

De leden van het Europarlement mogen namelijk per maand maar liefst 4300 euro uitgeven zonder dat ze daarover verantwoording hoeven af te leggen. Een dikke vierduizend euro. Ik laat het woord wel tien keer op een dag de revue passeren. Ik ken heel veel mensen die met een vierde van dat bedrag rond moeten komen. Die er van wonen, hun eten van moeten kopen, hun kleding er van moeten betalen. Die er kindermonden van moeten voeden.


En onze Europarlementariërs, die krijgen dat er zo gewoon bij. Het is niet hun loon. Dat bedraagt namelijk ook nog eens bijna 8000 euro bruto. Nee, niet per jaar. Per maand. Waarover ze tussen de 20 en 30 procent belasting betalen. Oh, ja en dat vergeet ik nog even: ze krijgen ook nog 4243 euro aan reiskosten per jaar. Onbelast. En dan mogen ze eerste klas zitten in de trein en businessclass vliegen.

Dagje vergaderen: nog eens extra 304 euro
En per dag dat ze aanwezig zijn op een vergadering krijgen ze daar bovenop ook nog eens 304 euro. Een bedrag waar de meesten van ons alleen maar van kunnen dromen. Dus die dikke 4000 euro per maand gebruiken ze gewoon voor de simpelste dingen. Ze geven het uit aan lunches. Aan de kinderopvang. Aan zelfs het opknappen van huizen omdat ze nu eenmaal comfortabel willen wonen en dat nodig is voor hun werk. Of aan dure koffiebonen, uitgescheten door een kat.

Een deel van hen legt verantwoording af voor dat bedrag, een ander deel helemaal niet. Die bestuurders vinden dat wij, de burgers er niets mee te maken hebben wat zij uitgeven. Die vinden niet dat het geld dat wij aan hen betalen in de vorm van belastingen verantwoord hoeft te worden. Onze ouderen komen inmiddels niet meer in een verzorgingshuis, krijgen steeds minder mantelzorg en ook algemene zorg komt steeds meer in de knel (voor hen worden de medische kosten ook nog eens grotendeels betaald).

Dikke 3 miljoen aan onkostenvergoeding

Maar er is wel 750 keer 4300 euro aan onkostenvergoeding, samen een slordige 3,2 euro voor de heren en dames die vaak ook nog eens niet schijnen op te komen dagen. En dan moet de politiek dichter bij de burger. Dit waterhoofd kan echt niet in een tijd als deze waar bedrijven als luciferhoutjes omvallen en mensen massaal op straat worden gezet. Als de parlementariërs dat beseffen, dan steek ik heel misschien die stempas niet in de fik. Want dat idee dat je niets meer te zeggen hebt als je niet stemt, ik heb er nog maar één woord voor: Bullshit.