Deze week heb ik mijn buren misschien wel de schrik van mijn leven bezorgd. Feitelijk was het mijn schuld overigens niet, stel ik mezelf gerust. Eigenlijk is het de schuld van de corporatie die mij mijn woning verhuurd.
Want met de brandveiligheid van mijn woning is wel het een ander mis gegaan, heb ik van een brandweerman begrepen. Zo hingen rookmelders op plaatsen waar de rook helemaal niet komt. Rook gaat namelijk naar boven. En als je de brandmelders dan op een plek hangt die niet bepaald onder de noemer “boven” valt dan heb je bij brand dus een probleem. Tweede punt was bij inspectie dat ik nooit en te nimmer uit mijn slaapkamer kom als er iets gebeurt.
De woningbouwcorporatie heeft in haar wijsheid namelijk nieuwe ramen laten plaatsen. Dubbele beglazing. Prima voor de stookkosten en het comfort, maar het zijn tevens ramen die beveiligd zijn tegen inbrekers. Let wel: op de derde etage. Hoe hoog zou dat zijn? Zo’n 8 meter? Een goede dief die daar naartoe kruipt, zeker omdat er helemaal geen verbinding naar boven is. Maar voor mij als bewoner betekent het dat ik nooit door dat raam kom. Het kan namelijk niet helemaal open. En ik ben wel slank, maar ik ben geen slang die door een gat van 10 centimeter kan kruipen. Dus eigenlijk zijn al die maatregelen voor niets.
Maar om dan hopelijk toch iets te kunnen doen als er wel wat gebeurt, heb ik zelf maar nieuwe brandmelders aangeschaft. En de bevriende brandweerman heeft ze op de juiste plek opgehangen. Zodat het piept en jankt als een gek als er rook ontstaat. Maar in mijn wijsheid had ik ook een CO2 melder aangeschaft. Ja, je weet het maar nooit. Als je dan toch bezig bent.
Halfdronken liep ik een trap omver die op de overloop staat, kreeg het metalen apparaat op mijn hoofd (er zit nu een bobbel zo dik als een ei) en maakte natuurlijk een lawaai als geen ander. Toen ik me bevrijd had van de trap die me had aangevallen, ging ik de CO2 melder te lijf. Die vond dat niet leuk. Toen ik ergens op drukte ging hij niet zo nu en dan piepen, maar zette hij het op een schreeuwen. Pas nadat ik hem uit de muur gerukt had was hij stil. Nou ja, even dan. Want zelfs liggend op het bed gaf hij nog piepjes. Toen heb ik de batterij er maar uit getrokken en deed hij niets meer. De buren zullen wel rechtop in bed hebben gezeten met de brandblusser in de hand. Ik zal ze eens vragen of zij wel door het raam kunnen bij calamiteiten. Lijkt me namelijk behoorlijk belangrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten