Ik heb het leukste neefje en nichtje van de wereld. Nu zal iedereen dat wel zeggen, maar bij mij is dat echt het geval. Natuurlijk komt dat ook door hun ouders die hun kinderen op een mooie manier grootbrengen, vind ik, maar het karakter doet natuurlijk ook wel wat. Met mijn neefje en nichtje communiceer ik al vanaf vrij jong heel intens. De basis daarvoor is gelegd bij mijn ouders die de oudste spruit altijd een dag in de week te logeren hadden. En dan schoof ik tussen de middag ook aan en gingen we daarna leuke dingen doen. Helaas lukte dat met de jongste niet meer omdat mijn ouders toen al ziek waren en overleden. Maar het contact is daarna intens gebleven. Met elkaar eten, dagen met elkaar doorbrengen, logeerpartijen van dat soort zaken. En vanaf heel jonge leeftijd krijg ik al de prachtigste kunstwerken van ze als dank voor een weekendje weg, een etentje, omdat ik verdrietig of blij was of om mee te nemen op vakantie. Zodat ik ze niet vergeet als ik ergens in de bush bush zit. Al die tekeningen heb ik bewaard, de wc hangt er vol mee en mijn bureauladen zijn ermee afgeladen. Het leuke is ook dat je hun ontwikkeling daarin heel goed zit. De eerste tekeningen waren van lange halen snel thuis. Veel gekras met verschillende kleuren. Echte picasso’s. Daarna kwam er echt lijn in. Kwamen er contouren op te staan, werden er huizen getekend. En hartjes natuurlijk, want wat kan nu beter een gevoel uitdrukken dan een hartje. Prachtige merktekens die ik zal bewaren tot ze groter zijn en ik ze kan tonen hoe belangrijk ze voor me zijn.
Afgelopen week kwam daar iets anders bij dat ik ook voor ze zal bewaren. Ik kreeg namelijk de vraag van beide of ik hun “ contactpersoon” wilde zijn. Nu wist ik niet wat een contactpersoon is, maar dat blijkt gewoon via een bepaalde mailsoort het contact te betekenen. En vanaf dat wij “familie” op het internet zijn vliegen de mails over en weer. Er wordt druk gecorrespondeerd over eventuele logeerpartijen, naar welke film we gaan en hoe laat en wanneer daar over gebeld gaat worden. En steevast worden die mails afgesloten met nou doeiiiiiiiiiiii. En met heel veel verschillende emoticons (van die gezichtjes op het internet) waarvan ik niet weet hoe ik ze in zo’n mail krijg. Ze hebben nu een speciale map in mijn outlook map die twee kanjers zodat ik die op kan slaan en ze later kan laten zien wat ze me allemaal schreven toen ze kleiner waren. En ik kan ze ondertussen vol vertedering steeds opnieuw doorlezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten