woensdag 20 april 2011

Geluidsoverlast en asociale buren

De hele dag al weerklinkt er gebonk. Bonk, bonk, bonk. Ik zit voor het eerst sinds maanden even te genieten van vrije tijd op mijn balkonnetje. Heb me genesteld met een kopje thee en wat tijdschriften en steeds maar dat gebonk dat je door merg en been gaat. Het is overigens geen hamer of een ander apparaat, het is wat mijn buren muziek noemen. Mijn achter, achterburen overigens, want ik woon voor aan de straat, maar dat lawaai komt van drie huizen verderop achter me. Er zit allerlei gepeupel in de tuin daar, er wordt stevig geblowd en ik geloof niet dat één van de aanwezigen ook maar ooit een seconde van zijn leven heeft gewerkt. Ondertussen blijft het bonken en nog eens bonken. Af en toe loopt er weer een verdwaalde wietkoper naar binnen en het lawaai blijft. Ik word er gestoord van en vraag me op een gegeven moment af of je voortdurend muziek mag draaien als anderen er last van hebben. De buurt verpaupert sowieso. Na de komst van een asociaal gezin waarbij een lid ook nog eens het gezicht van mijn buurvrouw met een sleutel openhaalde, verhuizen steeds meer mensen. En in de plaats van al die nette en oppassende lieden komen er steeds meer mensen bij die overlast veroorzaken. Misschien wordt het tijd om ook maar eens te verkassen. In ons blok is het overigens nog goed wonen. Mijn Surinaamse onderbuurvrouw brengt me soms roti met kip, de andere buren zetten de afvalbak klaar om geleegd te worden. Soms drinken we even een kopje koffie met elkaar en verder groeten we elkaar altijd vriendelijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten