Afgelopen weekend was het kerst, dat zal niemand ontgaan zijn. Overal kwamen mensen samen om met elkaar de kerstdis te nuttigen. Zonder ouders en mijn beste vriendin is dat moeilijker. Dus vul ik kerst in op mijn eigen manier. Met de kleintjes van mijn broer naar de film en daarna nog een drankje doen. Heel gezellig.
Toch krijg ik altijd het idee dat ik een soort holbewoner ben, omdat ik geen vent heb. Mensen vinden het zielig. Verdrietig is het verlies van mijn dierbaren. Maar dat was er ook geweest als ik wel een relatie had gehad. En om eerlijk te zijn had ik op het moment dat mijn ouders stierven ook een relatie. Niet met iemand waarmee ik in één huis woonde, maar wel een relatie. Het verdriet was er niet minder om en op een gegeven moment heb ik de verbinding verbroken. Om redenen die alleen hem en mij wat aangaan. Twee jaar later kwam een andere man in mijn leven, maar daarmee liep het moeilijk. Ik heb er lang in geloofd, maar het werkte niet.
Dus nu ben ik weer single. Een heel happy single om eerlijk te zijn. Elke avond als ik de sleutel in het slot van mijn eigen deur steek, ben ik blij. Dat ik in mijn eigen huisje stap. Met mijn eigen spullen, met eigen keuken, mijn eigen boeken. Ik kook wat ik lekker vind, kijk naar een tv-programma dat ik graag wil zien. Ga naar bed als ik dat wil en hoef met niemand rekening te houden. Ik ben een overtuigd single geworden, blij met mijn staat. Op zaterdagochtend wandel ik wel eens blij met mijn eigen status door de supermarkt en zie daar allerlei zeer verveelde stellen die elkaar liever de kop in lijken te slaan dan dat ze het leuk hebben. Of ze hebben elkaar niets meer te zeggen. Natuurlijk is dat niet bij iedereen het geval en ben ik heel blij als ik leuke stellen zie die het heel goed met elkaar hebben. Ik gun het ze. Maar ik gun mezelf deze fijne vrijheid die me in staat stelt alle dingen te doen die ik graag wil. Drankje drinken, flirten met wie ik maar wil, alleen op vakantie gaan, contact onderhouden met wie ik maar wil, geen jaloers mannen op de achtergrond. Ik vind het heerlijk dat singlebestaan van me. Dus medelijden is niet nodig, ik zou in veel gevallen niet willen ruilen. Ik weet ook nog wel dat ik vanaf jonge leeftijd graag op mezelf was. Mijn kamertje was me heilig. Daar kon ik doen en laten wat ik wilde. Mijn boeken lezen, schrijven, mijn planten verzorgen. Echt een veilige haven. Dus blijkbaar heeft het er altijd ingezeten, dat single zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten